สวัสดีค่ะ

วันนี้หนูมีเรื่องเศร้าจะมาบอก คือพี่เจ้าขาซึ่งเป็นพี่หมาพันธ์ผสมปอมเมอเรเนียนกับบางแก้ว ที่พี่ปลาเอามาให้ป่าป๊ากับหม่าม้าเลี้ยงตั้งแต่อายุได้สามเดือน ได้จากไปด้วยโรคพยาธิในตับ โลหิตจาง และระบบย่อยอาหารไม่ทำงานเมื่อคืนวันที่ 20ธค.2552 รวมอายุ11ปีเห็นจะได้ซึ่งถ้าเทียบอายุกับคนก็จะประมาณ71ปี ถือว่าอายุมากแล้ว พี่ปลาได้นำร่างพี่เขาไปฝังไว้ที่สวนหลังบ้านที่เชียงใหม่ หนูเองก็ไม่เคยพบกับพี่เขา แต่หนูก็รู้สึกเศร้าไปด้วยเมื่อเห็นหม่าม้าเอาแต่ร้องไห้จนตาบวมแดงตอนที่ได้รับข่าวจากพี่ปลา ส่วนป่าป๊าก็ดูเศร้าๆไปเหมือนกัน หนูเห็นป่าป๊าเขียนคำไว้อาลัยค้างไว้ตั้งหลายวันแล้วเลยเอามาลงไว้ที่นี่ เผื่อพี่เจ้าขาเขาอยากเข้ามาอ่านบ้าง

หลับให้สบายเถิดนะลูกรัก พ่อเสียใจที่ไม่มีโอกาสได้ดูแลหนูในหลายปีมานี้ พ่อรู้ว่าหนูคงจะเหงาและคิดถึงพ่อและหม่าม้ามาก พ่อและหม่าม้าก็คิดถึงหนูเช่นกัน พ่ออยากจะอุ้มหนูขึ้นมากอดแล้วเดินไปรอบบ้านพร้อมทั้งพูดคุยและร้องเพลงปลอบโยนให้หนูฟังตอนที่ฟ้าร้องยามฝนฟ้าคะนอง หรือเสียงดังของประทัดตอนเทศกาลลอยกระทงเหมือนเมื่อก่อนนี้ และยังมีอีกหลายสิ่งที่พ่อและหม่าม้าอยากจะทำให้หนูเพื่อชดเชยในสิ่งที่ขาดหายไปจากช่วงชีวิตหลังๆที่แสนเหงาของหนู

พ่อรักหนูนะ

สำหรับท่านผู้อ่านที่เลี้ยงน้องหมาหรือเพื่อนสัตว์เลี้ยงอื่นๆ หนูขอให้ท่านได้ให้เวลากับเค้าบ้างนะคะ เพราะพวกเขามีเวลาอยู่ให้ความรักและความสุขกับท่านได้ไม่นานนักหรอกค่ะ

ไมโล